Η παιδική μας ηλικία αποτελείται από μικρές εύθραυστες στιγμές του εαυτού μας στην προσπάθεια μας να ανακαλύψουμε τον κόσμο γύρω μας, είναι γεμάτη από ζωντάνια, αίσθηση ξεγνοιασιάς, πολλά γιατί καθώς τα πάντα γύρω μας προκαλούν την περιέργεια και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας. Η εφηβική ηλικία χαρακτηρίζεται από λίγη επαναστατική διάθεση, πολλά νεύρα, αίσθηση δυσαρέσκειας και πολλές νέες εμπειρίες με φίλους, στο ξεκίνημα της δημιουργίας της ταυτότητας μας, στον αγώνα μας να ανήκουμε κάπου, σε μία ομάδα, σε μία παρέα, σε μία κοινότητα. Όλα αυτά σε συνδυασμό με τα σχολείο συνθέτουν για πολλούς τα καλύτερα χρόνια, αυτά που δεν θα ξεχάσουν ποτέ, αυτά που τους χάρισαν απίστευτες στιγμές χαράς. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που βλέπουν τα χρόνια να περνούν και τους πιάνει κατάθλιψη, νιώθουν ότι τίποτα δεν μπορεί να τους γεμίσει πλέον, και βλέπουν το μέλλον να έρχεται σκεπτόμενοι τις ευθύνες που θα έχουν, τους λογαριασμούς που θα πληρώνουν, την δουλειά που θα κάνουν. Είναι αυτοί που αν μπορούσαν θα έβρισκαν καταφύγιο μαζί με τον Πίτερ Παν στην χώρα του ποτέ.
Εμείς όμως αποφασίσαμε να σας παρουσιάσουμε μία άλλη οπτική γωνία των πραγμάτων, και να προσθέσουμε λίγη αισιοδοξία σε αυτούς που την έχουν χάσει, γιατί το να μεγαλώνεις δεν είναι τελικά τόσο τρομακτικό!
Ένας πολύ καλός λόγος για να πειστείτε είναι φυσικά η ελευθερία που αποκτούμε και η οικονομική ανεξαρτησία (αν είμαστε ικανοί, στην περίπτωση μας, τυχεροί στην εύρεση εργασίας.) Σκεφτείτε το, μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε, σε σημείο πάντα που δεν προσβάλλεις η θίγεις τα όρια του άλλου, να ξοδέψετε τα χρήματα που εσείς κερδίζετε πλέον με την αξία σας, να νιώσετε το περίφημο αίσθημα του εγώ σας να ικανοποιείται. Μέσα από όλες αυτές τις ενέργειες θα καταφέρετε να τονώσετε την αυτοπεποίθηση σας, να προσφέρετε τις υπηρεσίες σας στους άλλους, να γνωρίσετε τον τρόπο που αυτός λειτουργεί και τέλος να αισθανθείτε ότι έχετε βρει την θέση σας στον κόσμο. Μιλώντας για ανεξαρτησία, να μην παραλειφθεί το γεγονός ότι μπορείτε αν μένετε μόνοι σας να τρώτε ότι θέλετε, ότι ώρα θέλετε, και να κυκλοφορείτε με οτιδήποτε εσείς θεωρείτε άνετο, στο κάτω κάτω κανείς δεν μπορεί πλέον να παραβιάσει τον προσωπικό σας χώρο. Τέλειο;
Ας μιλήσουμε τώρα για το αγαπημένο μου κομμάτι, ποιό είναι αυτό; Δεν είμαστε πια αυτοί που ήμασταν στο Λύκειο! Τι εννοεί ο ποιητής αναρωτιέστε; Πολύ απλό. Δεν είμαστε πια το σπασικλάκι της τάξης, το ήσυχο παιδί που κάθεται πάντα μόνο του στο τελευταίο θρανίο, το παιδί που λόγω κάποιου διαφορετικού χαρακτηριστικού είναι θύμα σχολικής λεκτικής ή σωματικής βίας πολλές φορές. Μεγαλώνουμε. Αλλάζουμε. Γινόμαστε μία καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας, ίσως η καλύτερη εκδοχή. Μπορούμε πλέον να προστατεύουμε τον εαυτό μας, να παρουσιάζουμε τον εαυτό μας σωστά. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι τελικά το να είσαι κάποιος στις αίθουσες του Λυκείου δεν σε οδηγεί στην επιτυχία αργότερα. Αυτό που μας υψώνει στην κορυφή είναι η προσπάθεια, η επιμονή, η υπομονή και η πίστη στις ικανότητες μας.
Για πολλούς λοιπόν τα καλύτερα χρόνια δεν είναι τα σχολικά, αλλά αυτά που θα ακολουθήσουν.
Τα χρόνια που περνάνε μας προσφέρουν αμέτρητες αναμνήσεις, όχι πάντα χαρούμενες, αλλά σίγουρα η καθεμία από αυτές είχε σίγουρα κάτι να μας διδάξει, και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις εμπειρίες αυτές για να κάνουμε καλύτερες επιλογές στο μέλλον. Είμαστε σε θέση πλέον να ξεχωρίζουμε και να απομακρύνουμε τοξικούς ανθρώπους από την ζωή μας, να επιλέγουμε το καλό για εμάς και να ωριμάζουμε.
Μην φοβάστε λοιπόν να μεγαλώσετε, να φοβάστε το πέρασμα των χρόνων χωρίς να αξιοποιήσετε σωστά τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται, με αποτέλεσμα να ζήσετε μία κενή ζωή, μονότονη και ανούσια.
